"Θέλω μια σύζυγο"
Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων γνωστών ως σύζυγοι. Είμαι σύζυγος και, όχι απαραιτήτως τυχαία, είμαι μια μητέρα.
Όχι πολύ καιρό πριν ένας φίλος μου εμφανίστηκε. Ήταν πρόσφατα χωρισμένος και είχε ένα παιδί το οποίο, φυσικά, ζει με την πρώην σύζυγό του. Προφανώς ψάχνει για μια νέα σύζυγο. Καθώς τον σκεφτόμουν χθες ενώ σιδέρωνα συνειδητοποίησα πως κι εγώ θα ήθελα να έχω μια σύζυγο. Γιατί αυτό;
Θα ήθελα να επιστρέψω στη σχολή ώστε να γίνω οικονομικά ανεξάρτητη, να στηρίζω τον εαυτό μου και όσους εξαρτώνται οικονομικά από εμένα. Θέλω μια σύζυγο που θα δουλεύει και θα στέλνει εμένα στη σχολή. Κι ενώ θα είμαι στη σχολή θέλω η σύζυγός μου να φροντίζει τα παιδιά μου. Να προγραμματίζει τα ραντεβού τους στο γιατρό και τον οδοντίατρο και τα δικά μου επίσης. Θέλω μια σύζυγο που να πλένει τα ρούχα των παιδιών μου και να τα επιδιορθώνει. Θέλω μια σύζυγο που να φροντίζει καλά τα παιδιά μου, που κανονίζει τη μόρφωσή τους, σιγουρεύει το να έχουν ικανοποιητική κοινωνική ζωή με τους φίλους τους, που τα πηγαίνει στο πάρκο και το ζωολογικό κήπο. Θέλω μια σύζυγο που να φροντίζει τα παιδιά μου όταν αρρωσταίνουν, που να κανονίζει να βρίσκεται εκεί όταν τη χρειάζονται γιατί, φυσικά, εγώ δε μπορώ να λείπω από τα μαθήματά μου. Η σύζυγός μου πρέπει να κανονίσει να μπορεί να λείπει από τη δουλειά αλλά να μη χάσει και τη δουλειά. Αυτό μπορεί να επιφέρει κάποιες μειώσεις στο εισόδημά της αλλά νομίζω ότι αυτό μπορώ να το αντέξω. Δε χρειάζεται να πω ότι η σύζυγός μου θα πρέπει να κανονίζει και να πληρώνει τη φροντίδα των παιδιών ενώ αυτή θα δουλεύει.
Θέλω η σύζυγός μου να ικανοποιεί και τις φυσικές μου ανάγκες. Να διατηρεί το σπίτι καθαρό. Θέλω μια σύζυγο που θα μαζεύει αυτά που πετάω. Θέλω μια σύζυγο που θα κρατάει τα ρούχα μου καθαρά, σιδερωμένα, επιδιορθωμένα, που θα τα αντικαθιστά όταν χρειάζεται και θα φροντίζει τα προσωπικά μου αντικείμενα να βρίσκονται στη θέση τους για να τα βρίσκω τη στιγμή που τα χρειάζομαι. Θέλω μια σύζυγο που να μαγειρεύει γεύματα, να είναι καλή μαγείρισσα. Θέλω μια σύζυγο που να οργανώνει το μενού,να ψωνίζει τα τρόφιμα και μετά να μαγειρεύει τα γεύματα, να τα σερβίρει με ωραίο τρόπο και μετά να κάνει το καθάρισμα ενώ εγώ θα μελετώ. Θέλω μια σύζυγο που θα με φροντίζει όταν αρρωσταίνω και θα συναισθάνεται τον πόνο και την απώλεια χρόνου από το διάβασμά μου. Θέλω μια σύζυγο να παίρνω μαζί μου όταν η οικογένειά μας πηγαίνει διακοπές ώστε κάποιος να φροντίζει εμένα και τα παιδιά μου όταν χρειάζομαι ξεκούραση και αλλαγή σκηνικού.
Θέλω μία σύζυγο που δε θα με ζαλίζει με παράπονα για τα καθήκοντα μιας συζύγου. Αλλά θέλω μια σύζυγο που θα με ακούει όταν θέλω να εξηγήσω ένα δύσκολο σημείο στο μάθημά μου. Θέλω μια σύζυγο που να δακτυλογραφεί τις εργασίες μου αφού τις έχω γράψει.
Θέλω μια σύζυγο που να φροντίζει τις λεπτομέρειες της κοινωνικής μου ζωής. Όταν η σύζυγός μου κι εγώ είμαστε καλεσμένοι σε φίλους, θέλω μια σύζυγο που να κανονίζει για το μπέιμπι σίτινγκ. Όταν γνωρίζω κόσμο στη σχολή μου που συμπαθώ και θέλω να διασκεδάσω, θέλω μια σύζυγο που θα καθαρίσει το σπίτι, θα προετοιμάσει ένα εξαιρετικό γεύμα, θα σερβίρει εμένα και τους φίλους μου, και δε θα με διακόπτει όταν μιλάω για πράγματα που ενδιαφέρουν εμένα και αυτούς. Θέλω μια σύζυγο που να έχει κανονίσει τα παιδιά να έχουν φάει και ετοιμαστεί για ύπνο πριν οι καλεσμένοι μου φθάσουν ώστε τα παιδιά να μη μας ενοχλούν.
Και θέλω μια σύζυγο που να γνωρίζει ότι κάποιες φορές χρειάζομαι μια βραδιά έξω μόνη μου.Θέλω μια σύζυγο που να ανταποκρίνεται στις σεξουαλικές μου ανάγκες, μια σύζυγο που να κάνει παθιασμένα έρωτα όταν έχω διάθεση, που να εξασφαλίζει να μένω ικανοποιημένη. Και, φυσικά, θέλω μια σύζυγο που δε θα απαιτεί σεξουαλικό ενδιαφέρον όταν εγώ δεν έχω όρεξη. Θέλω μια σύζυγο που να υποθέτει ότι εκείνη είναι απόλυτα υπεύθυνη για αντισύλληψη γιατί δε θέλω άλλα παιδιά. Θέλω μια σύζυγο που θα μένει πιστή σεξουαλικά σε μένα ώστε να μην απασχολώ το μυαλό μου με ζήλιες. Και θέλω μια σύζυγο που θα καταλαβαίνει ότι οι δικές μου σεξουαλικές ανάγκες περιλαμβάνουν πολλά παραπάνω από αυστηρή προσήλωση στη μονογαμία. Πρέπει άλλωστε να μπορώ να αλληλεπιδράσω με ανθρώπους όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται!
Αν, για κάποιο λόγο, βρω κάποιο άλλο άτομο πιο κατάλληλο για σύζυγο σε σχέση με τη σύζυγο που ήδη έχω, θέλω την ελευθερία να μπορώ να αντικαταστήσω την ήδη υπάρχουσα σύζυγο με μια άλλη. Φυσικά θα θέλω μια νέα ζωή. Η σύζυγός μου θα πάρει τα παιδιά και θα είναι απόλυτα υπεύθυνη για αυτά ώστε εγώ να ζω ελεύθερη.
Όταν τελειώσω τη σχολή και βρω δουλειά, θέλω η σύζυγός μου να παραιτηθεί και να παραμείνει στο σπίτι ώστε να εκπληρώνει απερίσπαστη πια τα καθήκοντά της ως σύζυγος.
Θεέ μου,ποιος δε θα ήθελε μια σύζυγο;
Ένα φεμινιστικό μανιφέστο των 70s
Το παραπάνω κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1971 στο περιοδικό Ms. που ιδρύθηκε από την Gloria Steinem και την Dorothy Pitman Hughes
Η Judy Brady Syfers έχει ευφυέστατα σκιαγραφήσει σε αυτό το μονοσέλιδο την εργασία που λαμβάνει χώρα στο σπίτι επιπλέον της δουλειάς εκτός σπιτιού. Μια εργασία που κυρίως εκτελούν οι γυναίκες μέχρι και τις μέρες μας…
Το Fasfem παρακολουθεί : η Alexandria και η ομορφιά
Οι γυναίκες στην πολιτική είναι κάτι που ειλικρινά ενδιαφέρει εμάς εδώ στο fasfem - επαναπροσδιορισμός της πραγματικότητας είναι το ζητούμενο θυμάστε;
Η Alexandria Ocasio - Cortez είναι μια γυναίκα πολιτικός που έχει ενσαρκώσει όλα όσα πρεσβεύει το fasfem. Διεκδικεί τη θηλυκή της δύναμη και αντιστέκεται στην κουλτούρα του υποβιβασμού των γυναικών ενώ βάφεται, όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο:
Μας νοιάζει το στυλ και η ομορφιά μας γιατί έτσι αισθανόμαστε, γιατί μας ενδυναμώνει και βελτιώνει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές προκλήσεις και όχι γιατί είμαστε ελαφρόμυαλες όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι…
Γι αυτό φοράμε το κόκκινο κραγιόν και χαμογελάμε αυτάρεσκα..είναι δικαίωμά μας άλλωστε!
Πηγή : φωτογραφία από τον Mark Peterson για το περιοδικό New Yorker.
Σχετικά με την υποστήριξη στο BLM κίνημα· ξεχορταριάζοντας το μονοπάτι προς την αλληλεγγύη
Τις τελευταίες μέρες έπαιζε ξανά και ξανά το απόσπασμα με την Angela Davis στο ντοκιμαντέρ The Black Power Mixtape 1967-75. Τα μάτια μου βουρκώνουν καθώς καταλαβαίνω επιτέλους. Κι εγώ είμαι μια λευκή, σαν αυτούς τους λευκούς που καταπιέζουν ανθρώπους για αιώνες.
Προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω την έννοια «λευκό προνόμιο» και να συνειδητοποιήσω πώς αυτό με έχει ευνοήσει μέχρι στιγμής. Σύμφωνα με την σύγχρονη Κριτική Θεωρία των Φυλών - εδώ μπορείτε να βρείτε μια θαυμάσια εισαγωγή στο πεδίο από τους Richard Delgado και Jean Stefancic - υπάρχουν κοινωνικές, οικονομικές και νομικές διαφορές που δημιουργούν οι λευκοί άνθρωποι ανάμεσα στις «φυλές» για να μπορούν να ευνοούν τα συμφέροντά των ελίτ τους στις αγορές και την πολιτική. Ακόμη και μικρές ρατσιστικές τακτικές, συνειδητές ή ασυνείδητες, είναι ριζωμένες σε υποθέσεις για τις φυλές που έχουμε απορροφήσει όλοι μας μεγαλώνοντας σε ρατσιστικό πολιτιστικό περιβάλλον. Αυτές οι συστημικές πεποιθήσεις διαμορφώνουν τόσο τις αστικές δομές όσο και την προσωπική μας ζωή. Αναγνωρίζετε τα αποτελέσματά τους, έτσι δεν είναι;
Φυσικά και τα αναγνωρίζετε. Στις ρατσιστικές δηλώσεις εκείνου του θείου γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Στα πειράγματα που έπρεπε να υποστεί εκείνη το μαύρο κορίτσι στο σχολείο. Στην προαγωγή που πήρατε νωρίτερα από εκείνον τον μαύρο συνάδελφο αν και δούλευε σκληρότερα από εσάς. Στις φαινομενικά ευγενέστατες κυρίες στην εκκλησία που απομακρύνουν το εγγόνι τους από το παιχνίδι με το μαύρο παιδάκι. Στους φτωχούς μαύρους που πουλάνε λαθραία στους δρόμους προσπαθώντας να αποφύγουν την αστυνομία. Στις εκδιδόμενες μαύρες κοπέλες στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, κοπέλες θύματα του trafficking οι περισσότερες.
Φωτογραφία της @nikishariley καθώς διαδηλώνει φορώντας μπλούζα από το @blackfemalefuture
Όντας γυναίκα δε μπορώ καν να φανταστώ πώς πρέπει να νιώθει μια μαύρη γυναίκα. Η οποία θα πρέπει να αναμετρηθεί με την καταπίεση και του φύλου και της φυλής της και να καταφέρει να εξελιχθεί πέρα από όλα αυτά τα στερεότυπα. Η προσέγγιση του Μαύρου Φεμινισμού μπορεί να μου δώσει μια αντίληψη σε θεωρητικό επίπεδο. Να αντιληφθώ την καταπίεση που αφορά την τάξη, τη φυλή και το φύλο δηλαδή ολόκληρη την ύπαρξη. Αλλά μόνο στη θεωρία. Φυσικά η καταπίεση του φύλου μου μπορεί να μου δώσει μια αναλογία : το να παροτρύνεις έναν λευκό να αναγνωρίσει τον έμφυτο ρατσισμό του είναι σα να παροτρύνεις έναν άνδρα να αναγνωρίσει τον πόνο που σχετίζεται με την επιβολή του ανδρικού προνομίου στις γυναίκες και τους non-gender ανθρώπους....
Είμαι λευκή. Συνεπώς έχω υπάρξει και ρατσίστρια. Έχω παρακολουθήσει όλα τα προηγούμενα να ξεδιπλώνουν την ασχήμια τους και πρακτικά δεν έδρασα εναντίον τους. Τα έχω καταδικάσει, ναι. Με λέξεις. Αλλά οι λέξεις - ακόμα και οι γραπτές - δε φτάνουν. Για πρώτη φορά με όλα όσα συμβαίνουν δεν έχουμε ρεαλιστική εικόνα του μέλλοντος. Αυτό που έχουμε όμως είναι η ευκαιρία να γίνουν αλλαγές στα θεμέλια που είναι τόσο σαθρά. Με εκπαίδευση, διαμαρτυρία, με υπεράσπιση των αξιών μας παντού, με την ψήφο σε αρχηγούς που έχουν ενσυναίσθηση και δουλεύουν προς την αλληλεγγύη. Αυτό που περιέγραψε η Barbara Ellen Smith ως «η πολιτική της αλληλεγγύης που αναγνωρίζει τον πολλαπλό χαρακτήρα της καταπίεσης και υποστηρίζει τους αγώνες όλων όχι απαραίτητα με γνώμονα την προσωπική εμπειρία» ίσως θα οδηγούσε στην πραγματική ουσιώδη υποστήριξη.
Οπότε τι μένει σε εμάς τους λευκούς να κάνουμε ώστε να γίνουμε ουσιαστικοί σύμμαχοι που απαιτούν αλλαγές και δεν πέφτουν στην παγίδα του ψεύτοακτιβισμού; Συνειδητοποιώ πως η συζήτηση που πάω να ξεκινήσω είναι δύσκολη και άβολη. Ο θάνατος του George Floyd είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στον πλανήτη που υπέφεραν, υποφέρουν και θα υποφέρουν λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Ναι. ΘΑ υποφέρουν. Πόσο είμαστε λοιπόν οι λευκοί αποφασισμένοι να υποφέρουμε ΜΑΖΙ τους; Γιατί αυτό μας μένει να κάνουμε τελικά...
Υπάρχουν πολλές λίστες στο διαδίκτυο για ενημέρωση και δράση ως προς το BLM κίνημα. Έχω συγκεντρώσει κάποιες στα αντίστοιχα link πιο κάτω. Εννοείται πως δεν αποτελούν το μόνο τρόπο ενημέρωσης και δράσης. Μένει στον καθένα μας να αποφασίσουμε πως θα δράσουμε. Και πως θα ακούσουμε αυτούς που ξέρουν καλύτερα. Πως θα σωπάσουμε και θα αφήσουμε στην άκρη τα εγωπαθή σχόλια με στόχο μόνο τη διαδικτυακή φασαρία. Στο fasfem δε θα γίνουν άλλες αναφορές αλλά πράξεις ώστε το περιεχόμενό του να υποστηρίζει τις μαύρες γυναικείες φωνές ακόμη περισσότερο. Βοηθήστε να γίνουμε η αλλαγή που ευχόμαστε να έλθει ..
*Απολύμανση
Προσπαθούσα τις προάλλες να δοκιμάσω το διαλογισμό. Μου φάνηκε ως κάτι λογικό να κάνω σε αυτήν την παράλογη περίοδο. Μπήκα σε ένα γκρουπ διαλογισμού που οργανώνει η Marije- ένα από τα αγαπημένα μου πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο.Ήταν μια ζωντανή συνεδρία υπό την καθοδήγησή της. Όταν μας ζήτησε να γράψουμε τι θα μας έκανε απίστευτα ικανοποιημένους, εγώ άρχισα να περιγράφω στο χαρτί με την παραμικρή λεπτομέρεια πώς θα ήταν μια μέρα μου στο στούντιο του fasfem. Είδα τα χρώματα, μύρισα την ατμόσφαιρα, ένιωσα σα στο σπίτι μου. Η Μarije εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια αυτής της αναπαράστασης. Εντυπωσιάστηκα κι εγώ.
Βλέπετε μέσα, βαθιά στον πυρήνα μας κρύβονται οι αλήθειες μας. Οι πιο αληθινές αλήθειες μας. Αυτές που ουδεμία σχέση έχουν με τις προσδοκίες των άλλων από εμάς. Και τώρα που περνάμε περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μας από ποτέ, αυτές οι αλήθειες βρίσκουν τη ρωγμή για να αναδυθούν.
Η εποχή μας είναι απίστευτα δύσκολη. Πέρα από κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γιατί τα σενάρια έχουν το συγγραφέα τους που γνωρίζει το τέλος. Στην περίπτωση της ιστορίας της πανδημίας του COVIT-19 δεν υπάρχει - όσο κι αν προσπαθούν οι θεωρίες συνωμοσίας να μας πείσουν για το αντίθετο - δημιουργός να μας αποκαλύψει το τέλος. Ό,τι υπάρχει είναι τα γεγονότα.
Είναι γεγονός λοιπόν ότι οι άνθρωποι μολύνονται ραγδαία. Ότι ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται διαρκώς.Ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να εφαρμοστεί η κοινωνική απομόνωση. Ότι οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς και οι φτωχοί αυτού του κόσμου βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο. Ότι η ενδοοικογενειακή βία ενισχύεται.
Είναι όμως γεγονός και ότι επιστήμονες σε όλον τον κόσμο εργάζονται ακούραστα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Ότι εταιρίες ρούχων-από κολοσσούς μέχρι μικρές επιχειρήσεις-φτιάχνουν και δωρίζουν ιατρικές μάσκες. Ότι άρχισαν οι γείτονές μας να μας ρωτούν αν χρειαζόμαστε κάτι. Αρχίσαμε κι εμείς να τους ρωτάμε. Ότι η φύση γύρω μας αναπνέει, ακούγεται ακόμα και στις μεγάλες πόλεις, καθαρίζει. Εννοώ γίνεται πεντακάθαρη. Σαν τα χέρια μας κάθε φορά που τα πλένουμε όπως πρέπει.
Απολυμαίνεται.
Σα να προσπαθούσα να εξορκίσω τις θεωρίες συνομωσίας, σκέφτηκα λοιπόν μια δική μου θεωρία. Ίσως είναι η εποχή για ξεκαθάρισμα. Για τακτοποίηση. Μη με παρεξηγείτε. Δε θα σας φορτώσω με συμβουλές για παραγωγικότητα και αυτοβελτίωση. Αυτά σε τέτοιους καιρούς τα αισθάνομαι επιπόλαια. Και μάταια. Αυτό που εννοώ είναι πως έχει έρθει η ώρα για την ανθρωπότητα να ανακτήσει...την ανθρωπιά της. Έχουμε χάσει τόσα πολλά στην πορεία. Λατρεύουμε την κενότητα και τη ματαιοδοξία σε κάποιους ανθρώπους. Περιθωριοποιούμε κάποιους άλλους. Επιμένουμε στην πατριαρχία και όλα της τα εκτρώματα. Υπερκαταναλώνουμε και εκμεταλλευόμαστε το περιβάλλον εκτός βιωσιμότητας. Εξακολουθούμε να δημιουργούμε πολέμους. Το σύστημά μας είναι σάπιο και τρέφεται από τις σάπιες σάρκες του. Πρέπει να αλλάξει.
Να απολυμανθεί.
Όπως πρέπει και ο εαυτός μας. Δε μπορούμε να καθαρίσουμε τα έξω ενώ μέσα μας παραμένουμε μολυσμένοι. Γι αυτό ας πάρουμε το χρόνο να σκεφτούμε. Τι βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά της ψυχής μας; Πώς μας κάνει αυτό να αισθανόμαστε; Τι μας έχει προσφέρει ή στερήσει τελικά ο τρόπος ζωής μας; Όλα είναι μέσα μας. Οι άνθρωποι που λατρεύουμε, αυτοί που μας εξυψώνουν, τα μέρη που θέλουμε να ζήσουμε, οι αξίες μας, τα συναισθήματά μας, η ηθική μας, αυτά που θέλουμε να δημιουργήσουμε, να προσφέρουμε. Η ζωή που αξίζει να ζούμε. Αναβλύζει. Τόσο καθαρή. Αρκεί να την αφήσουμε να αναδυθεί. Να ξεφορτωθούμε ότι περιττό.
Να απολυμανθούμε.