*Απολύμανση
Προσπαθούσα τις προάλλες να δοκιμάσω το διαλογισμό. Μου φάνηκε ως κάτι λογικό να κάνω σε αυτήν την παράλογη περίοδο. Μπήκα σε ένα γκρουπ διαλογισμού που οργανώνει η Marije- ένα από τα αγαπημένα μου πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο.Ήταν μια ζωντανή συνεδρία υπό την καθοδήγησή της. Όταν μας ζήτησε να γράψουμε τι θα μας έκανε απίστευτα ικανοποιημένους, εγώ άρχισα να περιγράφω στο χαρτί με την παραμικρή λεπτομέρεια πώς θα ήταν μια μέρα μου στο στούντιο του fasfem. Είδα τα χρώματα, μύρισα την ατμόσφαιρα, ένιωσα σα στο σπίτι μου. Η Μarije εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια αυτής της αναπαράστασης. Εντυπωσιάστηκα κι εγώ.
Βλέπετε μέσα, βαθιά στον πυρήνα μας κρύβονται οι αλήθειες μας. Οι πιο αληθινές αλήθειες μας. Αυτές που ουδεμία σχέση έχουν με τις προσδοκίες των άλλων από εμάς. Και τώρα που περνάμε περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μας από ποτέ, αυτές οι αλήθειες βρίσκουν τη ρωγμή για να αναδυθούν.
Η εποχή μας είναι απίστευτα δύσκολη. Πέρα από κάθε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γιατί τα σενάρια έχουν το συγγραφέα τους που γνωρίζει το τέλος. Στην περίπτωση της ιστορίας της πανδημίας του COVIT-19 δεν υπάρχει - όσο κι αν προσπαθούν οι θεωρίες συνωμοσίας να μας πείσουν για το αντίθετο - δημιουργός να μας αποκαλύψει το τέλος. Ό,τι υπάρχει είναι τα γεγονότα.
Είναι γεγονός λοιπόν ότι οι άνθρωποι μολύνονται ραγδαία. Ότι ο αριθμός των θανάτων αυξάνεται διαρκώς.Ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να εφαρμοστεί η κοινωνική απομόνωση. Ότι οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς και οι φτωχοί αυτού του κόσμου βρίσκονται σε τεράστιο κίνδυνο. Ότι η ενδοοικογενειακή βία ενισχύεται.
Είναι όμως γεγονός και ότι επιστήμονες σε όλον τον κόσμο εργάζονται ακούραστα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Ότι εταιρίες ρούχων-από κολοσσούς μέχρι μικρές επιχειρήσεις-φτιάχνουν και δωρίζουν ιατρικές μάσκες. Ότι άρχισαν οι γείτονές μας να μας ρωτούν αν χρειαζόμαστε κάτι. Αρχίσαμε κι εμείς να τους ρωτάμε. Ότι η φύση γύρω μας αναπνέει, ακούγεται ακόμα και στις μεγάλες πόλεις, καθαρίζει. Εννοώ γίνεται πεντακάθαρη. Σαν τα χέρια μας κάθε φορά που τα πλένουμε όπως πρέπει.
Απολυμαίνεται.
Σα να προσπαθούσα να εξορκίσω τις θεωρίες συνομωσίας, σκέφτηκα λοιπόν μια δική μου θεωρία. Ίσως είναι η εποχή για ξεκαθάρισμα. Για τακτοποίηση. Μη με παρεξηγείτε. Δε θα σας φορτώσω με συμβουλές για παραγωγικότητα και αυτοβελτίωση. Αυτά σε τέτοιους καιρούς τα αισθάνομαι επιπόλαια. Και μάταια. Αυτό που εννοώ είναι πως έχει έρθει η ώρα για την ανθρωπότητα να ανακτήσει...την ανθρωπιά της. Έχουμε χάσει τόσα πολλά στην πορεία. Λατρεύουμε την κενότητα και τη ματαιοδοξία σε κάποιους ανθρώπους. Περιθωριοποιούμε κάποιους άλλους. Επιμένουμε στην πατριαρχία και όλα της τα εκτρώματα. Υπερκαταναλώνουμε και εκμεταλλευόμαστε το περιβάλλον εκτός βιωσιμότητας. Εξακολουθούμε να δημιουργούμε πολέμους. Το σύστημά μας είναι σάπιο και τρέφεται από τις σάπιες σάρκες του. Πρέπει να αλλάξει.
Να απολυμανθεί.
Όπως πρέπει και ο εαυτός μας. Δε μπορούμε να καθαρίσουμε τα έξω ενώ μέσα μας παραμένουμε μολυσμένοι. Γι αυτό ας πάρουμε το χρόνο να σκεφτούμε. Τι βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά της ψυχής μας; Πώς μας κάνει αυτό να αισθανόμαστε; Τι μας έχει προσφέρει ή στερήσει τελικά ο τρόπος ζωής μας; Όλα είναι μέσα μας. Οι άνθρωποι που λατρεύουμε, αυτοί που μας εξυψώνουν, τα μέρη που θέλουμε να ζήσουμε, οι αξίες μας, τα συναισθήματά μας, η ηθική μας, αυτά που θέλουμε να δημιουργήσουμε, να προσφέρουμε. Η ζωή που αξίζει να ζούμε. Αναβλύζει. Τόσο καθαρή. Αρκεί να την αφήσουμε να αναδυθεί. Να ξεφορτωθούμε ότι περιττό.
Να απολυμανθούμε.
